Με την ανακοίνωση του κλεισίματος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, δημιουργήθηκε ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης πανελλαδικά που επέφερε ισχυρούς τριγμούς στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Προς αποφυγή της αποσταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού και με το φόβο των εκλογών, πραγματοποιήθηκε ανασχηματισμός της κυβέρνησης ύστερα από την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ. Σκοπός του νέου κυβερνητικού σχήματος είναι η εφαρμογή όλων των πολιτικών δεσμεύσεων προς την τρόικα, όπως αυτά απορρέουν μέσα από τα μνημόνια. Αυτά στο αμέσως επόμενο διάστημα αφορούν απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων, προώθηση ιδιωτικοποιήσεων και συνολικά τη διάλυση των δημόσιων αγαθών.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολιτικής αυτής, εκτός του κλεισίματος της ΕΡΤ, αποτελούν η επίθεση τόσο στην υγεία όσο και στην παιδεία. Στην παιδεία η επίθεση εντάθηκε το τελευταίο διάστημα με την προληπτική επιστράτευση των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν αυτοί αντέδρασαν στις απολύσεις που προετοίμαζε η κυβέρνηση μέσω του πολυνομοσχεδίου. Επίσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η κατάσταση δε διαφέρει πολύ. Μόνο μέσω προεδρικών διαταγμάτων ανακοινώθηκε η συγκρότηση/ συγχώνευση/ κλείσιμο τμημάτων, σχολών αλλά και ολόκληρων ΑΕΙ – ΤΕΙ. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στα πλαίσια του σχεδίου Αθηνά, όπως αυτό απορρέει από τους προηγούμενους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και τη συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης τα οποία ήρθαν για να εγγυηθούν το προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτελεί η είσοδος ιδιωτικο-οικονιμκών κριτηρίων φοίτησης, καθώς και επιχειρήσεων – manager στην λειτουργία του πανεπιστημίου. Τα παραπάνω δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά έρχονται να επιβεβαιωθούν αύριο:
Πέμπτη 27/6, στις 10 το πρωί στην αίθουσα Συγκλήτου, συνεδριάζει η Αναπτυξιακή Εταιρεία για τον απολογισμό και προϋπολογισμό του Πανεπιστημίου με θέματα όπως:
Εγγραφή ανά 6μηνο στη σχολή (για αρχή 5ε) -Αύξηση ενοικίου Φοιτητικής Εστίας (κατά 15ε στο Παν/μιο)
Εγγραφή για τη λέσχη σίτισης (άγνωστο ποσό)
Η Αναπτυξιακή Εταιρία μετέχει στο Τεχνολογικό Πάρκο, στο οποίο συμμετέχουν και άλλες επιχειρήσεις, με σκοπό να προωθηθεί η δράση τους μέσα στο Πανεπιστήμιο, και έχει ανάμιξη στη διαχείριση των οικονομικών του Πανεπιστημίου.
Για άλλη μια φορά επιχειρούνε εν μέσω καλοκαιριού να εφαρμόσουν πτυχές του νόμου-πλαίσιο, ποντάροντας στην αντικειμενική αδράνεια συλλογικών διαδικασιών. Παρόλα αυτά το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει μάχες για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και των φοιτητικών παροχών και πατώντας πάνω σε αυτά τα κεκτημένα καλούμε αύριο στις 10πμ στην αίθουσα της συγκλήτου, για να μπλοκάρουμε την επιβολή αντιτίμου στη σίτιση –στέγαση και φοίτηση συνολικά. Χρειάζεται να συνδεθούμε με όλους τους υπόλοιπους κοινωνικούς αγώνες στην κατεύθυνση ανατροπής της πολιτικής της Κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.
Από το πρώτο 24ωρο είχε γίνει σαφές ότι η κατάληψη του ραδιομεγάρου δεν αφορούσε μόνο τους εργαζομένους της ΕΡΤ αλλά τη δημοκρατία, την ελευθερία και τη διαχείριση των δημοσίων αγαθών. Τα πολιτικά γραφεία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ συνειδητοποιούσαν ότι καθώς η ΕΣΗΕΑ κατάφερε να μπλοκάρει το μηχανισμό προπαγάνδας της Τρόικας, με την απεργία στα ΜΜΕ, το άνοιγμα των μικροφώνων της ΕΡΤ στην κοινωνία απειλούσε άμεσα όχι μόνο την επιβίωση της κυβέρνησης αλλά ολόκληρης της μνημονιακής πολιτικής.
Η δυνατότητα ευθείας αμφισβήτησης της οικονομικής πολιτικής αλλά και η ανάδειξη της ίδιας της ενημέρωσης ως δημοσίου αγαθού, που ανήκει, παράγεται και καταναλώνεται από τους πολίτες ήταν ένα από τα σημαντικότερα πλήγματα που έχει δεχθεί ο κρατικός μηχανισμός προπαγάνδας τις τελευταίες δεκαετίες. Ίσως ποτέ άλλοτε από την εποχή του πολυτεχνείου ένα μικρόφωνο δεν αμφισβήτησε τόσο βαθιά την κυριαρχία ενός καθεστώτος στην Ελλάδα.
Η ανησυχία των κυβερνώντων άρχισε να μετατρέπεται σε πανικό καθώς η ΕΤ3 έδινε δείγματα γραφής για το τι μπορεί να σημαίνει δημόσια τηλεόραση. Με απόλυτο επαγγελματισμό οι συνάδελφοι παρουσίασαν τις περιπτώσεις της ΒΙΟΜΕ αλλά και της μάχης που δίνουν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής απέναντι στην καναδική πολυεθνική Eldorado ενώ είχαν συνεχή ενημέρωση και ανταποκρίσεις από την πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης.
Στην Αθήνα η ΝΕΤ, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων, έχασε πολύτιμο χρόνο ομφαλοσκοπόντας, τη στιγμή που ο κόσμος απ’ έξω της ζητούσε να μετατραπεί σε αυτό που θα έπρεπε να είναι – ένα βήμα για τους αποκλεισμένους των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δημοσιογράφοι του καναλιού έφτασαν να παρουσιάζουν ακόμη και τα πρωτοσέλιδα των απεργοσπαστικών εφημερίδων, τα οποία κυκλοφόρησαν με τη βοήθεια των ΜΑΤ, τη στιγμή που άλλοι συνάδελφοί τους έδιναν μάχη για να κυκλοφορήσουν το απεργιακό φύλλο που στήριζε την ΕΡΤ.
Από το βράδυ της Παρασκευής όμως η κατάσταση άρχισε και εδώ να βελτιώνεται με θεαματικούς ρύθμούς. Η δημιουργία θεματικών ενοτήτων έδωσε το λόγο σε ανθρώπους που αμφισβήτησαν το κύμα ιδιωτικοποιήσεων και έθιξαν θέματα που αποτελούσαν ταμπού για τα ΜΜΕ των εργολάβων και των εφοπλιστών.
Ήταν προφανές ότι η επικοινωνιακή ομάδα του Μαξίμου- ο περιπλανώμενος θίασος με επικεφαλής των Μουρούτη – έπρεπε να περάσει στο περιθώριο και να αναλάβουν δράση οι δυνάμεις που εδώ και αρκετές δεκαετίες αναλαμβάνουν να σβήνουν κάθε ξέσπασμα κοινωνικής οργής για λογαριασμό των εκάστοτε οικονομικών ελίτ: το ΠΑΣΟΚ, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.
Όσοι παρακολούθησαν τη γενική συνέλευση των συνδικαλιστών το απόγευμα του Σαββάτου συνειδητοποίησαν ότι ενώ η βάση καλούσε απεγνωσμένα σε γενική απεργία, η οποία θα μπορούσε να ανατρέψει άμεσα την κυβέρνηση, οι δυο μεγάλες συνδικαλιστικές ενώσεις απέφευγαν να δεσμευτούν και προσπαθούσαν να ροκανίσουν τον χρόνο για λογαριασμό της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα άνθρωποι του Βενιζέλου, όπως η Αφροδίτη Αλ Σαλεχ, είχαν στρατοπεδεύσει στο ραδιομέγαρο και προετοίμαζαν την επικοινωνιακή αντεπίθεση μαζί με διευθυντικά στελέχη της ΕΡΤ που έκαναν αιφνιδίως την επανεμφάνισή τους. Το ΠΑΣΟΚ είχε κάθε λόγο να παίξει αυτό το παιχνίδι καθώς από τη μια παρουσιαζόταν ως η δύναμη που ζητά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ αλλά ταυτόχρονα απασφάλιζε τον πραγματικό εκρηκτικό μηχανισμό: το ενδεχόμενο δηλαδή η ΕΡΤ να μετατραπεί σε κέντρο αγώνα για το σύνολο της κοινωνίας.
Το τι ακριβώς σχεδιαζόταν έγινε σαφές όταν η Ελλη Στάη ξάφνιασε τους εργαζόμενους εμφανιζόμενη στο κεντρικό στούντιο μαζί με ένα από τα πλέον φιλομνημονιακά και πράσινα πάνελ που έχουν στηθεί στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Αξίζει να δούμε μερικά από τα πρόσωπα κλειδιά της πράσινης φρουράς που κατσικώθηκε στο στούντιο και να θυμηθούμε ορισμένες από τις θέσεις τους.
Πρώτος και καλύτερος ο σύζυγος της υποψήφιας με το ΠΑΣΟΚ Άννας Νταλάρα – ο άνθρωπος που γιουχάρεται και γιαουρτώνεται στις συναυλίες του ύστερα από την στήριξη που παρείχε στα μνημόνια και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
Απέναντι του ο πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Χειμωνάς ο οποίος δεν εξελέγη αλλά τοποθετήθηκε στη θέση του γραμματέα πολιτισμού. Πρόκειται για τον συγγραφέα που πίστευε ότι όσοι ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση για το θάνατο των παιδιών από το μαγκάλι στη Λάρισα “γούσταραν” με το θάνατο τους γιατί έτσι θα μπορούσαν ” να στηρίξουν την επανάστασή τους”. Είναι ο ίδιος δε που σατίριζε τα κρούσματα ασιτίας στα σχολεία μιλώντας για “τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να τους πάρουν κόρνφλεϊκς”.
Στο στούντιο βρισκόταν επίσης ο Θανάσης Τσεκούρας, από το απεργοσπαστικό Εθνος, ο οποίος στο παρελθόν είχε διαγραφεί από την ΕΣΗΕΑ με το αιτιολογικό ότι σε προηγούμενη απεργία “παίρνοντας το μέρος της εργοδοσίας, εκτράπηκε σε ειρωνικούς χαρακτηρισμούς, ύβρεις και συκοφαντίες κατά των μελών του Δ.Σ”.
Στο πάνελ συμμετείχε και ο δημοσιογράφος Νίκος Φελέκης, σύζυγος της ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μαριλένας Κοππά, ο οποίος επίσης είχε διαγραφεί από την ΕΣΗΕΑ για δυο χρόνια. Στο παρελθόν δημοσιεύματα τον έφεραν να προαλείφεται για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ και να διατηρεί στενότατες σχέσεις με το περιβάλλον Παπανδρέου.
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ αλλά και ο κόσμος που βρισκόταν έξω από το ραδιομέγαρο εξαγριώθηκαν και σύμφωνα με δημοσιεύματα η Στάη έφυγε από την πίσω πόρτα. Το ερώτημα όμως παραμένει: Έχει καταλάβει κανείς από τις συνδικαλιστικές και κομματικές ηγεσίες της κοινοβουλευτικής Αριστεράς πόσο κοντά στην πτώση βρίσκεται η κυβέρνηση και κυρίως πόσο σαρωτικό θα είναι το χτύπημα στην αντισυνταγματική πολιτική του μνημονίου εάν η κοινωνία διατηρήσει ένα μέσο έκφρασης σαν την ΕΡΤ;
Περάσαμε μήνες απαξιώνοντας τον ελληνικό λαό, λέγοντας ότι έχει παραιτηθεί και ότι ολόκληρη η κοινωνία προχωρά σε μια φάση εκφασισμού. Κι’ όμως όποτε είχαν την ευκαιρία τα πιο πρωτοπόρα τμήματα των εργαζομένων έδειξαν ότι είναι έτοιμα για μια ολοκληρωτική σύγκρουση που θα μπορούσε να συμπαρασύρει όχι μόνο όλους τους Έλληνες αλλά ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι καθηγητές ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν τη γροθιά στο μαχαίρι, αδιαφορώντας για το γιγαντιαίο μηχανισμό λάσπης που είχε στηθεί εναντίον τους. Προδόθηκαν όμως την τελευταία στιγμή σε μια ακόμη απεργιακή Βάρκιζα. Κάποιοι θέλουν να επαναλάβουν αυτό το σκηνικό με τους εργαζομένους της ΕΡΤ. Το βάρος που πέφτει στις πλάτες των τελευταίων είναι δυσανάλογα μεγάλο και προφανώς δεν μπορούν να το σηκώσουν μόνοι τους. Έχουν όμως την στήριξη εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την Ελλάδα.
Δεν είναι απλό, χρειάζεται καθημερινή παρουσία και πίεση από τους έξω για να αλλάξουν τα πράγματα μέσα.
Αν όμως η ΝΕΤ γίνει ΕΤ3, αν δώσει το μικρόφωνο στην κοινωνία και κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει – σωστή δημοσιογραφία – η πτώση της κυβέρνησης και μαζί του μνημονίου είναι θέμα ημερών. Αν περιμένει έτοιμες λύσεις από τα μεγάλα συνδικάτα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης οι μέρες της είναι μετρημένες. Αυτά υπάρχουν για να διατηρούν το status quo και το απέδειξαν σε κάθε ευκαιρία μέχρι στιγμής. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα έχει προδώσει μόνο τον εαυτό της αλλά το αγαθό που της εμπιστεύτηκε όλη η Ελλάδα – τη δημόσια ενημέρωση.
Ένα είναι σίγουρο κανένας δεν δικαιούται στο εξής να παραπονιέται για το μνημόνιο αν δεν κάνει κάτι σήμερα για να το ανατρέψει
Είσαι αντιεξουσιαστής και πέφτεις νεκρός από θωρακισμένο κανόνι νερού της αστυνομίας; Το άξιζες. Και το άξιζες για ένα λόγο παραπάνω: επειδή ήθελες να αυτοκτονήσεις μπροστά στην κάμερα μόνο για το θέαμα. Ακόμη και σήμερα το πλέον ρυπαρό μιντιακό εργοστάσιο διαστροφής της πραγματικότητας καταφέρνει να εντυπωσιάζει με το πόσο πιο χαμηλά μπορεί να φτάνει.
Η εξέγερση στη γειτονική Κωνσταντινούπολη, με αφορμή την παράδοση ενός πάρκου στα χέρια των κατασκευαστών πολυκαταστημάτων (σ.σ. διόλου πρωτότυπο), δεν έπιασε μόνο την κυβέρνηση Ερντογάν απροετοίμαστη αλλά και τα περισσότερα ελληνικά μαγαζιά ενημέρωσης, που σε αυτές τις περιπτώσεις τρεκλίζουν μεταξύ της παραδοσιακής καταδίκης κάθε λαϊκής αντίδρασης και της επίσης παραδοσιακής προβολής των εικόνων καταστολής αποκλειστικά των “άλλων” κυβερνήσεων, για χάρη του θεάματος. Μόνο ο Όμιλος Αλαφούζου επέδειξε ακλόνητη σταθερότητα στην εσωτερική γραμμή παραπληροφόρησης. Γραμμή που συνοψίζεται στο απλουστευτικό σχήμα: Εναντιώθηκες στην κυβέρνησή σου; Πέθανε!
Μην προκαλείς το κανόνι
Χθες το βράδυ, με ένα ανώνυμο άρθρο της “ομάδας ειδήσεων” στην ηλεκτρονική σελίδα του ΣΚΑΪ, ανέβηκε αυτή η “είδηση“. Το βίντεο του -μάλλον- νεκρού διαδηλωτή στην Τουρκία συνοδεύτηκε από ένα επεξηγηματικό κείμενο που θα ήταν αδιανόητο να γραφτεί ακόμη και από το υπουργείο εσωτερικών μίας στρατοκρατικής μπανανίας. Ο διαδηλωτής “προκάλεσε την αύρα” (σ.σ. ευφημισμός των 70s για τα δικά μας θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας) και “πέθανε μπροστά στην κάμερα“. “Αίσθηση προκαλεί” το βίντεο, όπου ο διαδηλωτής “επιτίθεται στην αύρα, μόνο και μόνο για να δεχτεί ριπή” και να πεθάνει! Αν το καλοσκεφτεί κανείς, μία τέτοια νοσηρή αναφορά θανάτου από αστυνομική δράση δεν θα μπορούσε να τη φανταστεί το πλέον φανατικό στέλεχος της ΕΛΑΣ κατά τη σύνταξη δελτίου Τύπου για το συμβάν. Για μία ακόμη φορά, ο Όμιλος Αλαφούζου καταφέρνει να μας εκπλήξει.
Παρόλο που ήδη από τα πρώτα λεπτά της ανάρτησης αυτής ξεσηκώθηκαν αντιδράσεις στο Διαδίκτυο (βλ. το hashtag #skai_xeftiles που έγινε αμέσως trend στο ελληνικό Twitter), ελάχιστοι πρόσεξαν την ουσία του περιεχομένου της είδησης του ΣΚΑΪ. Ο άγνωστος συντάκτης δεν μένει μόνο στο γεγονός του “λογικά επαγόμενου” θανάτου, λόγω “πρόκλησης της αστυνομίας”, αλλά τονίζει τη λεπτομέρεια ότι ο διαδηλωτής άνηκε στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Το κείμενο επιχειρεί, λίγο άτσαλα, αλλά επαρκώς ενδόμυχα, να συνδέσει την ιδιότητα του αντιεξουσιαστή με το θάνατό του. Ανάμεσα στις γραμμές, το κείμενο κραυγάζει: αν δηλώσεις αντιεξουσιαστής πρέπει να πεθάνεις.
Εδώ λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε με ένα -σύνηθες- κατευθυνόμενο δημοσίευμα στην υπηρεσία της κρατικής εξουσίας, κάτι για το οποίο φημίζονται τα δήθεν φιλελεύθερα μέσα του Ομίλου Αλαφούζου. Η κεντρική ιδέα του εν λόγω άρθρου πρακτικά δίνει την ευλογία στις δολοφονίες ανθρώπων του αντιεξουσιαστικού χώρου από τις δυνάμεις ασφαλείας του Κράτους. Άκρως επικίνδυνη, αλλά συνεπής στην γραμμή του Ομίλου, εξέλιξη.
Συνέπεια λόγων και πράξεων
Όταν η Αυριανή έβγαζε αυτά τα πρωτοσέλιδα, δεν παρίστανε την ανεξάρτητη και φιλελεύθερη ενημερωτική πύλη, αλλά ήταν και το φώναζε η λαϊκίστικη φυλλάδα του καφενέ. Ήταν πιο τίμια από τον πνιγηρά τοξικό Όμιλο Αλαφούζου.
Η σκλήρυνση της γραμμής του Ομίλου Αλαφούζου ήταν φανερή ήδη από τις πρώτες ημέρες της επιβολής του Μνημονίου. Τα μέσα ενημέρωσης του Ομίλου άλλωστε έχουν πολύ μεγάλη ιστορία στη διαπλοκή με το κράτος και την εξυπηρέτηση τόσο ιδιωτικών όσο και πολιτικών συμφερόντων. Το ανώνυμο άρθρο του skai.gr δεν πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία. Η “ενημερωτική βίβλος” των αυτοαποκαλούμενων φιλελευθέρων έχει δείξει με κάθε τρόπο τις προτιμήσεις του στην ολιγαρχία (και πρόσφατα στο ναζισμό) το μίσος του στις κοινωνικές αντιδράσεις (κατά συνέπεια και στις κοινωνικές ελευθερίες) και την τυφλή εξυπηρέτηση των μνημονιακών -και αντιδημοκρατικής- γραμμής. Παρόλο που κρατάει ψηλά τη βιτρίνα του καθωσπρεπισμού, κάτι που το καθιστά ακόμη χειρότερο λίμνες απόθεσης μιντιακών τοξικών σαν την Αυριανή, τόσο ανυπόγραφα όσο όμως και ενυπόγραφα, οι συντελεστές του Ομίλου έχουν εκφράσει πολλαπλά, χυδαία, λαϊκίστικα, την εχθρότητά τους στις δημοκρατικές ελευθερίες και την αγάπη τους στην καταστολή και την κρατική βία.
Ο Όμιλος και οι εργαζόμενοι σε αυτόν είναι συνεπείς. Όταν χαρακτηρίζονται σε κεντρικό άρθρο της “Καθημερινής” οι πολίτες της Ιερισσού -τη στιγμή που δέχονται την πολιορκία από πάνοπλες ομάδες των ΕΚΑΜ- “τάγματα εφόδου“, είναι φυσικό επόμενο να θεωρείται ο θάνατος ενός αντιεξουσιαστή θεμιτή συνέπεια. Όταν προσλαμβάνεται ο Γιώργος Τράγκας για να προβάλει τα στελέχη της Χρυσής Αυγής στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, είναι λογικό οι αντιδράσεις για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία να θεωρούνται εχθρικές πράξεις που τιμωρούνται με θάνατο. Όταν ο φιλοναζιστής Κωτούλας καλείται από τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο να καταθέσει την ιστορική του αυθεντία για τον Ισλαμισμό, είναι επόμενο να ζητηθεί κάποια στιγμή και η “εκκαθάριση” όσων θα θεωρηθούν εχθροί της ασφάλειας του “Έλληνα εθνικού”. Όταν ο Κωνσταντίνος Ζούλας εκφράζει την επιδοκιμασία του για τις “σφαλιάρες της ΕΛΑΣ στους λήστες” (σ.σ. το περιστατικό λυσσώδους βίας στο κορμιά και τα πρόσωπα των συλληφθέντων για τη ληστεία στο Βελβεντό τα σημάδια των οποίων καλύφθηκαν όπως-όπως με κακής ποιότητας φωτοσοπιά από την ΕΛΑΣ), φυσιολογικά θα έρθει και η επιδοκιμασία στη δολοφονία του επόμενου αντιεξουσιαστή που θα βρεθεί απέναντι στο καθεστώς. Όταν μάλιστα ο Στέφανος Κασιμάτης πάει το συλλογισμό ένα βήμα παρακάτω και συνδέει τους αντιεξουσιαστές του Βελβεντού και τους “τρομοκράτες” της Ιερισσού, με βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε οι “νόμιμα νεκροί” δεν περιορίζονται απλώς στους περιθωριακούς αναρχικούς, αλλά σε κάθε πολιτική δύναμη που βρίσκεται απέναντι στα συμφέροντα της παρούσας κυβέρνησης και -γιατί όχι- στα συμφέροντα του Ομίλου Αλαφούζου. Για να τονιστεί μάλιστα η συμπαράσταση των υπαλλήλων του Ομίλου στο παραγωγικότατο έργο της κρατικής καταστολής, ο Πάσχος Μανδραβέλης ευχαρίστως συντόνισε τη βράβευση της “Μάνας του Αστυνομικού“. Μίας φαιδρής εκδήλωσης που έγινε για την αποκατάσταση των βασανιστών του Βελβεντού. Είμαι σίγουρος ότι στη λίστα αυτή μπορούν να προστεθούν πολλά ακόμη παραδείγματα συνέπειας λόγου και πράξεων υπαλλήλων και στελεχών του Ομίλου.
Μπορεί να ακούγονται υπερβολικά τα παραπάνω με την πρώτη ανάγνωση. Παρακαλώ όμως όποιον τα θεωρεί πραγματικά υπερβολικά να ξαναδιαβάσει με προσοχή το δημοσίευμα του skai.gr που έγινε αφορμή γι’ αυτό το κείμενο. Μετά ας ξανασκεφτεί. Ποιος είναι ο υπερβολικός;
IRA ΕΑΑΚ 