Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά

Το πρώτο Μνημόνιο, όσο αφορά την εργασία, κούρεψε τους μισθούς του Δημοσίου και διαμόρφωσε το κλίμα για τους εργοδότες να προχωρήσουν σε χιλιάδες απολύσεις και μειώσεις μισθών, με πρόσχημα τόσο τη διατήρηση και τη διάσωση των ήδη υπάρχοντων θέσεων εργασίας όσο και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, ως μέτρο για την έξοδο από την κρίση.
Με την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου, έρχεται το χτύπημα στη δομική συγκρότηση των συλλογικών διεκδικήσεων των εργαζόμενων απέναντι στην εργοδοσία. Πέρα από τη μείωση του κατώτατου μισθού, στον ιδιωτικό τομέα, κατά 22% (για τους νεοπροσλαμβανόμενους έως 25 ετών +10%) το Μνημόνιο ΙΙ  κατακρεουργεί κεκτημένους θεσμούς που είναι αποτέλεσμα σκληρής ταξικής σύγκρουσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Τέτοιοι θεσμοί είναι:
α) οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ): αποτέλεσμα πίεσης των συλλογικών οργάνων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο. Οι ΣΣΕ διαμορφώνουν τους όρους εργασίας και το ύψος του σταθερού μισθού.
β) οι Οργανισμοί Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας: θεσμοί που προσφέρουν σε χιλιάδες εργαζόμενους επιδοτήσεις σπουδών, επικινδυνότητας και οικογενειακές ενισχύσεις, όπως επίσης και δωρεάν παροχή υπηρεσιών βρεφονηπιακού σταθμού κ.ά.

Οι ΟΕΕ και ΟΕΚ θα μεταφερθούν στον ΟΑΕΔ ακολουθούμενοι από περικοπές και κλείσιμο στα περισσότερα αγαθά που προσφέρουν.
Οι (νέες) Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θα έχουν όριο διάρκειας τριών χρόνων, ενώ οι ήδη υπάρχουσες έχουν διορία ενός έτους. Όταν η διορία αυτή λήξει, η διαπραγμάτευση θα ξεκινάει από το όριο του νέου κατώτατου μισθού, όπως προσδιορίζεται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση (ΕΓΣΣ), δηλαδή τα 586 ευρώ.
Η ελαστικότητα των εργαζομένων εντείνεται εφιαλτικά, αφού υπάρχει πλέον το δικαίωμα για μετατροπή της απασχόλησης από πλήρη σε μερική. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης, σύμφωνα με το οποίο η εργασία μέχρι την ηλικία των 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη και με απολαβές κατώτερες της ΕΓΣΣ, καταλαβαίνουμε πως βρισκόμαστε σίγουρα σε έναν εργασιακό Μεσαίωνα.
Για το κεφάλαιο, οι συλλογικές συμβάσεις αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη, την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και κατ’ επέκταση  τον περαιτέρω πλουτισμό του. Έτσι, παράλληλα με τη δημιουργία ευέλικτων εργαζόμενων και “πρόθυμων” για οποιαδήποτε αμοιβή, έρχεται και η παρέμβαση μέτρων που οδηγούν εν τέλει στη μετατροπή των Συλλογικών Συμβάσεων σε ατομικές, καταργώντας ουσιαστικά τη συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων (μέσω της κατάργησης της λεγόμενης μετενέργειας).
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πάνω από 1500 επιχειρήσεις την τελευταία διετία έχουν προσφύγει στο άρθρο 99. Το άρθρο αυτό, εξασφαλίζει την αναστολή ατομικών διώξεων των επιχειρηματιών (κατασχέσεις περιουσίας, πλειστηριασμοί) ενώ παράλληλα βυθίζει τους εργαζόμενους στην ανεργία, με ελάχιστη αν όχι μηδαμινή αποζημίωση.
Δυναμικές όμως απεργίες και κινητοποιήσεις δείχνουν τη διάθεση των εργαζόμενων να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν. Οι εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία, με πάνω από 70 μέρες απεργίας, στο Alter, στην Ελληνική Χαλυβουργία με περίπου 120 μέρες και σε δεκάδες άλλες μικρότερες ή όχι επιχειρήσεις, μας δείχνουν πως κανένα γρανάζι δε γυρνά χωρίς αυτούς.
Από τέτοιες κινητοποιήσεις μάλιστα, προκύπτουν εγχειρήματα όπως τα δύο απεργιακά φύλλα των εργαζόμενων της Ελευθεροτυπίας, τα οποία παρά τις μανιώδεις προσπάθειες της Μάνιας Τεγοπούλου, κατάφεραν να εκδοθούν. Ακόμη, η αυτοδιαχείρηση του Γενικού Νοσοκομείου Κιλκίς, όπου οι εργαζόμενοι έχουν μείνει απλήρωτοι επί μήνες, με σκοπό τη δωρεάν παροχή περίθαλψης στους πολίτες, δείχνει ότι οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους κόντρα στις επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και βάζουν προτάγματα εργατικού ελέγχου.

Η παιδεία σε πλειστηριασμό

Έχοντας χάσει ήδη αρκετές μάχες για την εφαρμογή  του νόμου Διαμαντοπούλου, το υπουργείο στοχεύει αυτό το διάστημα στις εκλογές των συμβουλίων διοίκησης θεωρώντας  την αλλαγή της διαχείρισης του πανεπιστημίου (σε 8 καθηγητές, ένα φοιτητή και 6 τεχνοκράτες) κομβικό κομμάτι  στον πόλεμο που έχει ανοίξει με τους εργαζόμενους  της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και το φοιτητικό κίνημα.

Όμως, μην σταματώντας να παλεύουμε ενάντια σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του νόμου είναι σημαντικό να  δούμε  που αποσκοπεί μία κίνηση συγκρότησης αυτών των περίφημων συμβουλίων . Οι 8 καθηγητές θα προέλθουν από ψηφοφορία που θα συμμετέχουν μόνο τα μέλη ΔΕΠ ενώ οι 6 τεχνοκράτες (διευθυντές επιχειρήσεων-μάνατζερ) θα οριστούν απευθείας από το κράτος και το υπουργείο παιδείας. Τελευταίος και καλύτερος ο ένας φοιτητής που παραμένει απόλυτα αδιευκρίνιστο από ποιον θα οριστεί.

Βέβαια δεν είναι απλά  η έλλειψη συμμετοχής σε μία εκλογική διαδικασία που μας ενοχλεί και ενός ψευτοδημοκρατικού δικαιώματος το οποίο καταπατάται, αλλά  οι στόχοι  της εκάστοτε κυβέρνησης που συγκροτείται κατά καιρούς η οποία σε συνεννόηση με το υπουργείο παιδείας έχει πάρει απόφαση από τις 24 Αυγούστου (ημέρα ψήφισης του νόμου) να αλλάξει ολοκληρωτικά το χαρακτήρα των ελληνικών πανεπιστημίων μετατρέποντάς τα σε επιχειρήσεις.

Στα πανεπιστήμια-επιχειρήσεις λοιπόν, τα 15μελή συμβούλια διοίκησης θα ελέγχουν τα οικονομικά των ιδρυμάτων και θα κρίνουν αν είναι παραγωγικά για να χρηματοδοτηθούν. Η κοινωνική θέση των φοιτητών ουσιαστικά καταργείται, καθιστώντας μας ως άμισθο εργατικό δυναμικό το οποίο για να εξασφαλίσει πιστωτικές μονάδες για ένα τίτλο σπουδών αναγκάζεται να παράγει έρευνα χρήσιμη για τις εταιρείες. Έτσι η γνώση, σαν ένα παραγόμενο προϊόν, χρησιμοποιείται για τα επιχειρηματικά πλάνα των μάνατζερ και αντί να προσφέρεται από την κοινωνία δωρεάν στους σπουδαστές,  εξειδικεύεται και πωλείται για να είναι το πανεπιστήμιο παραγωγικό στις μέρες μας!

Απέναντι λοιπόν σε ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση που όποτε διακρίνει μορφές αντιστάσεις στις αντιδραστικές λειτουργίες του δεν θα διστάζει να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις καταστολής για να επιβάλλει τον καινούργιο του ρόλο είναι λάθος να αγιοποιήσουμε το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα ή να θεωρούμε τους φοιτητές ως το μόνο θιγόμενο κομμάτι σε αυτά τα παράλογα σχέδια . Ήρθε η ώρα η διαχείριση να περάσει στα χέρια των φοιτητών και των εργαζόμενων του πανεπιστημίου  που βλέπουν τους μισθούς τους να μειώνονται και να απειλούνται με απολύσεις. Συμπορευόμενοι με  τα υπόλοιπα θιγόμενα  κομμάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας μπορούμε να κάνουμε τα σχέδια της κυβέρνησης  και ενός συστήματος που παλεύει να διατηρηθεί μέσα στις τεράστιες αντιφάσεις του όχι απλά να μείνουν στα χαρτιά αλλά εφιάλτες απέναντι σε μία κοινωνία που αγωνίζεται και νικά!

Stop ACTA!

Στις 16 Δεκεμβρίου 2011 κατέβηκε στο Ευρωκοινοβούλιο η συμφωνία για την ψήφιση της ACTA εν μέσω μιας διαδικασίας που είχε ως θέματα την αλιεία και τη γεωργία. Η ACTA είναι μια  εμπορική συμφωνία εναντίον της πλαστογραφίας η οποία αφορά τις 27 χώρες της Ε.Ε. και μια σειρά από άλλα κράτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την δημιουργία της παγκόσμιας προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων.

Η συμφωνία αυτή είναι ένα από τα μεγαλύτερα τεχνάσματα της εποχής μας για να μπορούν πλέον ελεύθερα και χωρίς καθυστερήσεις να νομοθετούν οι ελίτ στην πλάτη των λαών, αφού η συμφωνία αυτή χρησιμοποιείται για την παράκαμψη του διαλόγου για το εκάστοτε θέμα στις εμπλεκόμενες χώρες και δίνει αποφασιστικές και νομοθετικές δυνάμεις στους εταιρικούς μετόχους πάσης φύσεως πνευματικών δικαιωμάτων.

Όσον αφορά δηλαδή στο διαδίκτυο, οι πάροχοι υπηρεσιών θα μπορούν να κρίνουν κατά βούληση ποιος ιστοχώρος καταπατάει ή μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για τα πνευματικά δικαιώματα. Έτσι, θα βρεθούν στο στόχαστρο τους αναρίθμητα site τα οποία χωρίς δεύτερη σκέψη θα κλείνουν. Είναι φανερό πως για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να στηθεί ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα παρακολούθησης που θα ελέγχει μαζικά τόσο τους διαχειριστές όσο και τους χρήστες των διαδικτυακών χώρων. Μιλάμε λοιπόν για την πιο έκδηλη και χυδαία καταπάτηση των ιδιωτικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας της πρόσβασης στο διαδίκτυο.

Η ACTA δεν αφορά μόνο το διαδίκτυο όμως και έτσι το πρόβλημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο όταν πρόκειται για τομείς όπως τα γενοσημα φάρμακα και οι σπόροι γεωργιας. Εδω τα μεγάλα λόμπι της φαρμακοβιομηχανίας αποφάσισαν πως τα τελωνεία των χωρών θα μπορούν άμεσα να κατάσχουν τέτοια προϊόντα μόλις τα εντοπίσουν. Αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για χώρες του Τρίτου Κόσμου, και όχι μόνο, που ελέω των μεγάλων συμφερόντων δε θα έχουν φαρμακευτική και διατροφική κάλυψη.

Είναι προφανές ότι μια τέτοια συμφωνία λειτουργεί τόσο για την οικονομική όσο και για την ιδεολογική υποδούλωση όλων των λαών στο φόντο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης Έννοιες όπως η ελευθέρια του λόγου και της διακίνησης ιδεών στο διαδίκτυο, που στο παρελθόν έχουν αποτελέσει τον πυροκροτητή εξεγέρσεων και αντιδράσεων τόσο στον Αραβικό κόσμο όσο και σε άλλες χώρες, καταλύονται εν μια νυκτί χωρίς καν να γίνεται διάλογος στο εσωτερικό των χωρών Ήδη οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. και του ΛΑ.Ο.Σ έχουν στηρίξει την ψήφιση της ACTA χωρίς να λογοδοτήσουν σε κανέναν. Το διαβρωμένο πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας έχει δείξει την πλήρη εναρμόνισή του με τα μεγάλα σαλόνια με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο.

Είναι χρέος μας λοιπόν να αντιταχθούμε σε οποιαδήποτε συμφωνία-έκτρωμα καταπατάει τις ελευθερίες μας και υποβαθμίζει την αξιοπρέπεια μας. Η ACTA πρέπει να μείνει στα χαρτιά των μεγαλοεταιρειών και να σταματήσει άμεσα όπου έχει ξεκινήσει η εφαρμογή της. Οι διαδηλώσεις παγκοσμίως ενάντια της είναι πολλές και μαζικές, ενώ στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος κόμβος είναι στις 24 Μαρτίου όπου υπάρχει κάλεσμα στην πλατεία Συντάγματος.